Her ulusun ünlü bir yemek hazırlamak için kendi mutfak incelikleri vardır. Bu nedenle, Rus mantısına benzer olarak sınıflandırılan İtalyan mantısı, açık kenarları ve sayısız dolgu çeşidi ile çekici bir şekle sahiptir.
Köfte pişiren ilk halkların hangisi olduğunu tartışmak mantıklı değil. Öyle ki, ünlü yemeklerin çoğunun, dünyanın farklı uçlarında neredeyse aynı anda ortaya çıkan birçok analogu var. Rus topraklarında köfte yapmaya ilk başlayanlar Komi-Perm kabileleriydi. Bu nedenle, zaman içinde bazı değişikliklere uğrayan isim. Başlangıçta, hamur tatlısı, hamur tatlısının kulak olduğu ve dadının hamur ve ekmek olduğu hamur tatlısı olarak adlandırıldı. Yani, ekmek kulağı.
Mantı köfte veya makarnadır
Bazı mutfak uzmanları, mantı ile İtalyan mantısının ilişkisini sorgulayarak ikincisini bir makarna türü olarak sınıflandırıyor. Ayrıca mantı genellikle garnitür olarak servis edilir ve üzerine rendelenmiş peynir serpilir. Ve elle şekillendirilmezler, yuvarlanırlar. Farklı halkların tüm köfteleri 13. yüzyıldan 15. yüzyıla kadar ortaya çıktı. İtalyan mutfağının menüsüne ancak 19. yüzyılda giren makarnanın hiçbir şekilde köfte ailesine yakınlık iddiasında bulunamayacağı her yönüyle ortadadır. Ve mantı kelimesinin kendisi sözlükte sadece 1841'de ortaya çıktı.
Bununla birlikte, tarihçiler, Francesco Marco'nun XIV yüzyıla kadar uzanan mektuplarında, et ve yumurta ile doldurulmuş bir hamur olan ve otlardan Ödünç Verme sırasında yemeğin bir tanımını bulmuşlardır. Bu yemek İtalya'da 1440'tan beri raffyolys adıyla bilinmektedir. Dilbilimciler, mantı adının yine de İtalyan ravvolgere'den geldiğine inanmaya meyillidir - sarmak, sarmak. Bu nedenle kulak gibi görünmemeleri gerekir. Mantı, adını tam olarak haklı çıkarır, çünkü hamur gerçekten çok çeşitli dolguya dönüşür: her türlü et, otlu parmesan, sebze, fındık, meyve ve çilek. İkinci tip soslar, hem ana yemek hem de tatlı bir tatlı olabilen köfteleri daha çok andırıyor.
Pişirme teknolojisindeki farklılıklar
Farklılıklar hamurun hazırlanmasıyla başlar. Köfte hamuru farklı ev hanımlarından yalnızca yumuşaklık açısından farklıysa, o zaman mantı yapmak için bir düzine tarif vardır. En basiti 200 gr. un, bir tutam tuz, 100 ml su ve 30 ml zeytinyağı. Bazen su yumurta ile değiştirilebilir. Örneğin 0,5 kg un, 4 yumurta, 2 yemek kaşığı zeytinyağı, tuz ve karabiber.
Bitkisel yağ yerine tereyağı konulan tarifler var: 250 gram un, tuz ve 100 ml su başına 75 gram. Yumurta yoktur, ancak iptal edilirse, hamur tabakasını açtıktan sonra çiğ yumurta ile yağlanması önerilir. Bu, kıyma yayıldıktan ve başka bir hamur tabakasıyla kaplandıktan sonra mantı kenarlarının birbirine sıkıca yapışmasını sağlayacaktır.
İtalyan köfteleri için hamurları sadece dikkatli bir şekilde hazırlayarak ince bir şekilde açmak mümkün olacaktır. En az 15 dakika yoğrulur, yağ elastikiyet verir. Uzmanlar, hamuru kullanmak için acele etmemeyi tavsiye ediyor, bir top haline getirmek, bir havluya veya streç filme sarmak ve buzdolabında en az bir saat demlenmesine izin vermek daha iyidir.
Mantı, köftelerin aksine elle şekillendirilmez. Kıyma bir hamur tabakası ile kaplandıktan ve gelecekteki mantıların kareleri bıçağın künt tarafı ile işaretlendikten sonra, bir mutfak kıvırcık tekerleği kullanılarak kesilir. Bu, ana farklılıklardan birinin boyut olduğunu söylemek değildir. Birçok insan mantıların köftelerden 3 kat daha büyük olduğuna inanır. Aslında, mantı birçok farklı boyutta gelir. Örneğin kıyma, süzme peynir veya ıspanakla hazırlanan Piedmont mantısı - agnolotti çok minyatürdür. Onları et sosuyla yutmak gelenekseldir.
