Avrupalılar çaya şeker koymaya başladılar, bu içeceğin geldiği Doğu'da infüzyona tuz eklendi. Sodyum klorür taneciklerine ek olarak, Doğu halklarının çayın tüm faydalarını ve tadını ortaya çıkarmak için eşit derecede alışılmadık başka yolları vardı.
Çay Efsaneleri
Tuzlu çay, birçok Asya ülkesinde geleneksel bir içecektir. Efsaneye göre, İkinci İmparator ve İlahi Çiftçi olan Çinli Shen Nun, bilmediği tüm bitkilerin etkilerini kendi üzerinde test etti. Shen Nong dağlardan inip susadığında, yakındaki bir çalıdan yağmurdan sonra ıslanan bir yaprak üzerine düştü. İlahi Çiftçi de denemeye karar verdi.
Çay efsanesinin başka bir versiyonu daha var. Shen Nong, köylülerin ve kaynamış suyun çalışmalarını izledi. Yakındaki bir çay çalısının yaprakları, rüzgardan kaynayan suya düştü. İmparator, ortaya çıkan sıcak suyun zengin rengine dikkat çekti ve ortaya çıkan suyu içmeye karar verdi. İçeceğin tadı, büyük ve korkusuz hükümdarı hayal kırıklığına uğratmadı.
Tuzlu çay yapmak için farklı tarifler
Eski tuzlu çay şu şekilde hazırlanır: yapraklar sıkıca yuvarlanarak yassı kekler haline getirilir ve hafifçe kavrulur. Ortaya çıkan "krepler" seramik bir tencereye alınıp kaynar su ile kaynatılır, tuz, zencefil, soğan ve baharatlar eklenir.
Daha modern bir tarif daha var: çay bir bardak kaynar su ile döküldü ve boyutu üçte bir oranında azalana kadar demlendi, infüzyon süzüldü, sıcak sütle seyreltildi ve tuzlandı. Daha sonra bu karışım 15 dakika daha kısık ateşte tutuldu. Kaselere sıcak çay dökülür, bazen içlerine ceviz ya da tereyağı konur.
Tibet'te çay biraz sonra ortaya çıktı ve tamamen farklı bir şekilde hazırlandı. Ancak Tibet tarifinde tuz da vardı. Tibet çayı çok besleyiciydi ve yorgunluğu hızla gidermesi ve göçebeleri gençleştirmesi amaçlandı. Çay şu şekilde hazırlandı: 50-75 gr preslenmiş pu-erh çayı bir litre su ile sıkıca demlendi, 100-125 gr yak yağı ve tuz eklendi. Çay homojen, koyu bir sıvı elde edilene kadar çırpıldı.
Sığır yetiştiriciliği yapan birçok bozkır halkı hala tuzlu çay içiyor: Kalmıklar, Kırgızlar, Moğollar ve Türkmenler. Tarifleri Tibet tarifine benzer, yeşil çay "tuğlalarına" (preslenmiş) dayanır. Tuza ek olarak, deve, inek veya koyun yağı, süt veya krema ilave bileşenler olarak işlev görür. Bazen bu malzemelerin yerine ince taneler veya tereyağı ile kızartılmış un eklenir. Kural olarak, az su eklenir, bazen hiç dökülmez ve tuzlu çay tamamen sütte hazırlanır.
Çin'de deniz tuzu ile yeşil çay panzehir ve ilaç olarak kullanılmıştır. Bu içeceğin kansere karşı koruduğuna ve sinir bozukluklarını tedavi ettiğine inanılıyordu. Tibet göçebeleri için tuzlu tereyağı çayının besleyici özellikleri önemliydi. Bu içecek, dağlarda uzun yürüyüşler sırasında güç ve su-tuz dengesinin korunmasına yardımcı oldu.
