Çeçil, sıkı, güzel örgülerle örülmüş füme peynirin gerçek adıdır. Bu form çeşitlerden sadece biridir. Bu peynir ulusal bir Kafkas yemeğidir ve sadece elle yapılır.
Genel bilgi
Chechil, suluguni'yi anımsatan alışılmadık bir tada sahiptir. Bunun nedeni, bu peynirlerin her ikisinin de benzer bileşenlerden yapılmış olmasıdır. En çarpıcı fark, at kuyruğunun ekşi tadıdır. Chechil, suluguni gibi, inek sütüne dayanır. Nihai ürünü oluşturma süreci kökten farklıdır.
at kuyruğu geçmişi
Olağandışı at kuyruğunun yazarı, uzun süre peynir yapımı bölümünün başkanlığını yürüten Karan Abrahamyan'dır. Fikir özel bir patent ile onaylanmıştır. At kuyruğu şekli, çeçil peyniri yapmak için ulusal bir gelenek değildir. Bu sadece alıcıların dikkatini çekmesi gereken bir tanıtım dublörü.
Geleneksel Kafkas çeçili iplik şeklinde bırakılır veya özel kaplara doldurulur. Sözde kalite standardı var. Peynir üretiminin doğruluğunu bir iğne ile kontrol edebilirsiniz. İplik delikten kolayca geçerse, bu yüksek kaliteli ve gerçek bir chechil'dir.
Üretim süreci
Çeçil peyniri yapma süreci birkaç aşamadan oluşur. İlk olarak inek sütü 30-35 dereceye kadar ısıtılır. Daha sonra hayvansal kökenli bir enzim olan pepsin eklenir. Bu bileşen kombinasyonu sayesinde süt çok kalın ve elastik bir kütleye dönüşür. Karışım, süt karışımının pullara ayrıldığı 57-60 derecelik bir sıcaklığa yeniden ısıtılır.
Daha sonra peynir körü güneşe gönderilir. Bir süre, chechil güneş ışınları tarafından ısıtılır, ardından en önemli an gelir. Küçük peynir "kekleri" eller tarafından ince uzun iplikler halinde gerilir. Eski zamanlarda Ermenistan'da bir standart vardı - peynir ipliğinin kalınlığı 1 mm'yi geçmemelidir.
Chechil yapmanın son adımı, örgülerin kendilerinin oluşmasıdır. Bazen iplikler basitçe toplara sarılır ve tuzlu bir çözeltiye batırılır. Daha sonra çeçil top haline getirilir veya örülür. Peynir bir ay boyunca tuzlu bir çözelti içindedir, bu nedenle üretimi sadece çok zor değil, aynı zamanda uzun bir süreçtir. Bazen daha hassas bir kıvam elde etmek için chechil lor ile karıştırılır.
Kızartma sonucunda örgü üzerinde altın bir kabuk oluşur. Bu işlem gerekli değildir, ancak ısıl işlemden sonra çeçilin tadı daha da zenginleşir. Bu nedenle örgüler, salatalarda bira atıştırması veya tuzlu bir bileşen olarak çok popülerdir.
