Tabii ki taze demlenmiş çay daha aromatik, lezzetli ve faydalı maddeler içeriyor. Çayın tonik özellikleri, taze demlenmiş içecekte kendini gösterir. Önceden demlenen çay, tadını ve aromasını kaybeder. Tattan sorumlu olan uçucu yağlar uzun süre dayanmaz.
Uzun süredir ayakta duran çayın tam olarak faydalı özellikler kazanmadığını güvenle söyleyebiliriz. Büyük olasılıkla, aksine, kaybeder. Demleme yirmi saatten fazla bekletilirse bakteri ve mantarlar için uygun bir üreme alanı olacaktır. Bu durumda menfaat söz konusu değildir.
Uzun süre demlenmiş çay, Çinliler tarafından zehre benzetilir. Çay faydalı özelliklerini kaybeder, içerdiği vitaminler yok olur.
Çayın faydalı özelliklerini kaybedeceği gerçeği o kadar da kötü değil. Ancak oksijen ile etkileşimi sonucunda çayın içerdiği organik maddeler oksitlenirse vücuda zarar verebilir. İçeceğin yüzeyinde beliren ince bir film bize oksidasyon süreci hakkında bilgi verebilir. Böyle çay içmemek daha iyidir!
Bu film karmaşık bir kimyasal formül içerir. Çözünmediği için vücuda girdiğinde film bağırsak ve mide duvarlarını sarar. Bunu yaparak, besinlerin bağırsak yolunun mukoza zarından emilmesini önler. Bağırsak hareketliliği de bozulur. Ve gıda kütleleri gastrointestinal sistemde birikir.
Karaciğer de zarar görebilir. Aynı film karaciğeri kaplayacağından temizleme fonksiyonlarını yüzde yüz yapamayacaktır.
