Kaluga'nın şekerlemelerinin "markalı" Kaluga hamurlarını sattıkları son yıl 1916'ydı. Bir versiyona göre, şekerlemenin sahibi öldü ve tarifi onunla birlikte aldı. Başka bir basılı yayın, gizli tarifin ana taşıyıcısının, onu Sovyet gücüne karşı kızgınlıktan saklayan Kobelev adında bir tüccar olduğunu söylüyor.
40'lı yılların sonunda, Kaluga hamurunu endüstriyel ölçekte yapmak için bir girişimde bulunuldu, ancak iş hızla kısıtlandı. Bugün, Kaluga bölgesinin yerel tarihçileri, atalarının geleneksel inceliklerini canlandırmak için mümkün olan her şeyi yapıyor ve yerel tarih müzesinin yakınındaki hediyelik eşya kutularında satılıyor.
Evet, bu bir incelik çünkü Kaluga hamuru undan daha fazla tatlı bileşen içeriyor. Gümüş Çağı'nın en ünlü yazarlarından biri olmasına rağmen, Kaluga'nın yerlisi olan Boris Konstantinovich Zaitsev, bu ürün hakkında çok kötü konuştu. "Etli-bal" karışımının Kaluga sakinleri dışında kimsenin zevkine uygun olmadığına inanıyordu.
Ancak bugün, eski tariflere göre yapılan geleneksel hamur, Kaluga sakinleri tarafından değil, şehrin misafirleri tarafından Kaluga'da satın alınmaktadır. Böyle bir hatıranın ağırlığı denemek için küçüktür. Ve sonra, kabın kendisini tatlıların altından hatıra olarak bırakarak, Kaluga hamurunu kesinlikle kendiniz pişirmek isteyeceksiniz. Zor olmadığı ve malzemelerin hepsinin mevcut olduğu söylenmelidir. Hayal gücünü gösterdikten sonra, Kaluga hamurunun imza tarifine kendi katkınızı yapabilirsiniz.
Ana maddeler şunlardır: çavdar ekmeği peksimet, şeker, bal, su, baharatlar. Ama yine de incelikler ve sırlar var. Modern çavdar ekmeğinin 19. yüzyılın başında pişirilenler gibi olmadığı akılda tutulmalıdır. Bu nedenle, ideal olarak, kendiniz pişirmek daha iyidir. Satın alırsanız, Borodinsky değil. Zaten baharat içeriyor ve Kaluga hamuru için gerekli olan şey bunlar değil. Yani ilk adım baharatsız çavdar ekmeği elde etmektir.
Çavdar ekmeği küpler halinde kesilir ve gevrek bir duruma gelene kadar kurutulur. Krakerler bir harç veya kıyma makinesinde öğütülmelidir. 2 bardak kraker ihtiyacınız olacak. İnce bir elekten elenmesi de önerilir. Ardından, şeker ve sudan bir şurup yapmanız gerekir. Bununla birlikte, farklı kaynaklar, bulunan eski bir tarife atıfta bulunsalar da, peksimet miktarına farklı oranlarda şeker verir. Bir yerde 3 * 1, bir yerde 2 * 2, böylece sadece kendi zevkinize güvenebilirsiniz.
Su ile aynı. Bir tarife göre 2 bardak su 2 bardak şekere, diğerinde 1 bardak su 3 bardak şekere denk geliyor. İkinci durumda, Kaluga hamurunun kütlesi çok sert çıkıyor, ancak kalın bir reçel kıvamına sahip olması gerekiyor. Her ne kadar pişirme süresine de bağlı olsa da. Böylece şurup baharat ilavesiyle pişirilir: yıldız anason, tarçın, karanfil, kakule. Anason kullanabilirsiniz. Her baharat bir çay kaşığının ucunda alınır.
Daha sonra kısık ateşte kaynayan şerbetin içine peksimet karışımı dökülür ve koyulaşana kadar pişirilir. Soğuduktan sonra karışımın daha da koyulaşacağı unutulmamalıdır. Hamuru hemen kalın bir reçel kıvamına kadar kaynatırsanız, soğuduktan sonra kesilmesi zor olacaktır. Kaluga hamurunu hemen yemezler. Soğumalı ve ardından soğukta 10 saat daha bekletilmelidir.
Eski bir tarifi deneyen bazıları, bir kıyma makinesinden yuvarlanan yer fıstığı, kuru kayısı ve kuru erik Kaluga hamuruna eklemeye başladı. Ancak o zaman karışım kalınlaşır ve pişirme gerektirmez. Söylemeliyim ki eski günlerde şeker yerine bal sıklıkla kullanılıyordu. Ekmek kırıntılarına ek olarak karabuğday unu eklendi. Oldukça egzotik katkı maddeleri de vardı: portakal, kakao. Bu nedenle, Kaluga hamurunu yapma ilkesine hakim olarak, güvenle hayal kurabilirsiniz.
