Yenilebilir türlerin tarakları (Latin Pectinidae), balıkçılık ve yapay üreme nesneleridir. Deniz tarağı yemekleri çok popülerdir ve Avrupa, Asya ve Amerika'daki birçok restoranda servis edilir.
Deniz tarağı, denizlerde ve okyanuslarda yaşayan orta boy bir çift kabuklu yumuşakçadır. Bazı deniz tarağı türleri yenir ve yumuşak etleri incelik olarak kabul edilir. Bu yumuşakçaların kabukları dekoratif amaçlı kullanılmaktadır.
Yemek yaparken tarak
Deniz tarağının yenilebilir kısmı, manto eti ve kabuk valflerini birbirine bağlayan kastır. Kıvam olarak, kas filetoya benzer ve tadı biraz yengeç eti gibi. Tarak kalorisi düşüktür ve çok miktarda faydalı eser element içerir.
Deniz tarakları ticari deniz ürünleri üretiminin bir nesnesidir. Avlanma açısından istiridye ve midyeden sonra üçüncü sırada yer alırlar. Bazı yenilebilir deniz tarağı türleri özel havuzlarda ve kafeslerde yetiştirilir.
tarak habitatları
Bu yumuşakçaların en fazla çeşidi subtropikal ılıman bölgenin denizlerinde ve okyanuslarında bulunur. Kıyı bölgelerinde sığ sularda ve büyük derinliklerde yaşarlar.
Soluk tarak (Chlamys albida), Asya Pasifik Okyanusu'nda ve ayrıca Chukchi Denizi'nde yaygındır. Bering Deniz tarağı (Chlamys behringiana) Pasifik Okyanusu'nda yaşar ve güneydoğu Chukchi Denizi'nde ve Beaufort Denizi'nde (Arktik Okyanusu) çok sayıda bulunur. Akdeniz taraklarının bir alt türü olan Karadeniz tarakları (Flexopeclen ponticus), Karadeniz'de yaşar.
Görünüm
Taraklar, düz bir sırt kenarı olan yuvarlak bir kabuğa sahiptir. Pabuçlar, kabuğun yanlarında bulunur. Üst valf genellikle daha düzdür ve alt valf daha dışbükeydir. Çoğu yumuşakça, yivli çıkıntılara, dikenlere veya pullara sahip olabilecek kabartmalı kabuklara sahiptir.
Sığ taraklarda kabuk genellikle büyüktür ve pembe, beyaz veya kırmızımsıdır. Lavaboda benekli bir desen olabilir. Derin deniz türlerinde, kabuk valfler kırılgan ve incedir, genellikle yarı saydamdır ve ince dış kaburgalara sahiptir.
Taraklar plankton veya döküntü (bitki organizmalarının küçük parçacıkları ve hayvan organizmalarının kalıntıları) ile beslenir. Manto boşluğuna çekerek sudan yiyecek çıkarırlar. Kabuk çapı yaklaşık dört santimetre olan bir deniz tarağı saatte yaklaşık üç litre suyu filtreleyebilir.
Tarakların birçok düşmanı vardır, en tehlikelileri denizyıldızı ve ahtapotlardır. Ayrıca, bazı su sakinleri tarakları parazitleştirir. Sondaj süngerleri kabuklarına nüfuz eder. Ve valflerde algler büyüyebilir, bryozoanlar, balanus ve diğer küçük omurgasızlar yerleşebilir. Parazitler tarakların hareketini engeller.
