Her güçlü üzüm içeceğinin konyak olarak adlandırılma hakkı yoktur. Bu soylu içeceğin haklı olarak böyle bir isim taşıyabilmesi için çok katı gereksinimler vardır.
Hepimiz “Ermeni Konyağı” olduğunu biliyoruz. Ama buna sadece iç piyasada denilebilir. Yurtdışına satış yaparken böyle bir isim artık kabul edilemez. Konyak olarak adlandırılmak için içeceğin belirli gereksinimleri karşılaması gerekir.
1. Her şeyden önce, bu, kökeni tarafından kontrol edilen, yani merkezi Konyak şehri olan Fransız bölgesine "bağlı" bir isimdir. Bu bölgenin iklim koşulları ve toprağının özellikleri, konyak yapımında kullanılan üzümlerin tadını belirler.
2. Üretim teknolojisi. Tabii ki, kesin teknoloji yakından korunan bir sır olarak tutulur. Ancak üretim yöntemi, kuru beyaz üzüm şarabının damıtılması ve içeceğin meşe fıçılarda daha fazla yaşlanması ve bunun sonucunda içeceğin kararmasıdır. Üretim sırasında yabancı safsızlıklara ve yardımcı maddelere izin verilmez. Tüm incelikler dikkate alınır: her meşe türü fıçı yapmak için uygun değildir, ancak yalnızca belirli bir gözeneklilik derecesine sahip olan bir meşe türü, damıtık metal nesnelerle temas etmemelidir, bu nedenle fıçılar çivisiz yapılır. Saklama koşulları da çok önemli, her konyak evinde ayrı bir kişi bunu izliyor. Ayrıca, bir evlilik var, yani farklı yaşlanmaya sahip çeşitli konyak ruhlarından bir içeceğin hazırlanması. Sadece uzman tadımcılar tarafından güvenilen karmaşık bir süreçtir.
Sıkı bir şekilde düzenlenmiş teknolojiye rağmen, her konyak evinin konyaklarının kendi kişiliği ve lezzet tonları vardır.
İçeceğin yaşına bağlı olarak aşağıdaki kategoriler ayırt edilir: V. S (çok özel), V. S. O. (çok eski), V. S. O. P. (çok özel eski soluk), X. O. (ekstra eski). Bu harfler şişe üzerinde belirtilmelidir.
Bu asil içeceğin hazırlanmasının tüm karmaşıklığı ve üretim sırasındaki en küçük ayrıntılara gösterilen özen göz önüne alındığında, konyak fiyatının bu kadar yüksek olması şaşırtıcı değildir. Konyakların çoğu ihraç edilmektedir.
