Binlerce yıldır insanlar tahıl yetiştiriyor, un yapmak için öğütüyor, ekmek pişiriyor. Ve bu ürün uzun zamandır sadece temel değil, aynı zamanda insan yaşamının bir sembolü haline geldi. Geleneksel anlamda bile gıda güvenliğinin temeli tahıl ve buna bağlı olarak un miktarıdır.
hayatın temeli
Bilim adamları nasıl savaşırlarsa savaşsınlar, yenilebilir tahılların kökeninin gizemini çözdüklerini kesin olarak söyleyemezler. Mantıksal olarak, aynı buğday veya arpanın ataları antik çağda var olduysa, bu güne kadar bir yerlerde büyümeleri gerekir. Ama ne yazık ki, ekmek ve diğer yiyeceklerin aslında başladığı gizemli ülke asla bulunamadı.
Geriye yalnızca, eski tahıl yetiştiricilerinin, diğer şeylerin yanı sıra, yabani tahıllardan yaşaması zor bir kültür yaratmayı ve aynı zamanda onu dünyaya yaymayı başaran dahi genetik mühendisleri olduğuna inanmak kalıyor. Şu anda, Amerika kıtasında üç türü bulunan mısırın vahşi ataları hakkında sadece güvenle konuşabiliriz.
ekmeğin sırları
Taze pişmiş ekmek ne kadar lezzetli ve aromatik olabilir! Onu elde etmek o kadar kolay değil. Birçok eski halk, ateşsiz mutfak geleneklerini korumuştur. Zamandan ve yakıttan tasarruf eden birçok insan, tahıl alan, önce onu kavurdu ve ancak daha sonra öğütdü. Gerektiğinde, zaten ısıl işlem görmüş un, su veya sütle döküldü ve böylece yendi.
Mutfağın gelişimindeki bir sonraki aşama, iri undan ekmeğin hazırlanmasıydı, ancak gerçek ekmek hala çok uzaktaydı ve unun kalitesi ana sorun olarak ortaya çıktı.
Mükemmel un, bir fırıncının başarısının anahtarıdır. Un kalite göstergeleri farklı kriterlere göre iki yöntemle belirlenir. İlk ve ana yöntem organoleptiktir, ana özellikleri belirler - unun rengi, tadı ve kokusu.
Rengi belirlemek için dağınık gün ışığı ve çeşitli renk standartları kullanılır. Daha doğru bir belirleme için özel cihazlar kullanılır - kolorimetreler.
Tadı uzman bir çeşnicibaşı tarafından belirlenir. Kaliteli un tatlı olmalıdır. Tatlı tadı, unun filizlenmiş tanelerden yapıldığını gösterir. Acı bir tat, pelin veya bayat un karışımı olduğunu gösterir.
Kaliteli un ince hoş bir kokuya sahiptir. Bunu hissetmek için avuçlarınızda az miktarda unu ısıtmanız gerekir. Yabancı veya küf kokusuna izin verilmez!
Organoleptik özelliklere ek olarak, laboratuvar öğütme kalitesi hakkında araştırma yapar, nem içeriğini, asitliği, glüten içeriğini ve kalitesini ve ayrıca mekanik safsızlıkların varlığını belirler.
Undaki kabuk ve kepek kalıntılarının varlığının, derecesini büyük ölçüde azalttığı, ancak aynı zamanda besin değerini arttırdığı unutulmamalıdır.
