Et ve kemik unu, bol miktarda protein ve mineral bileşikleri içeren kuru bir üründür. Yemde katkı maddesi olarak kullanılması hayvanların büyümesini hızlandırmaya, kas-iskelet sistemini güçlendirmeye yardımcı olur.
et ve kemik unu nedir
Et ve kemik unu, açık kahverengi veya koyu kahverengi bir tozdur. Ürünün herkes için özel ve hoş olmayan bir kokusu vardır. Sığır, küçükbaş hayvanlar ve kümes hayvanları için yem katkı maddesi olarak kullanılır. Kullanımı, hayvanların diyetini dengelemenize ve üreme verimliliğini artırmanıza olanak tanır.
Ürün birçok vitamin ve mineral bileşik içerir. Et ve kemik unu, aşağıdakiler gibi eser elementler açısından zengindir:
- fosfor;
- kalsiyum;
- potasyum;
- azot.
Ürün, esansiyel amino asitlerden oluşan çok miktarda protein içerir. Un ayrıca yağ içerir. Ezilmiş ürün, yağ içeriğine göre 3 sınıfa ayrılır. Unun yağ içeriği ne kadar düşük olursa, kalitesi o kadar yüksek olur. Düşük yağ konsantrasyonuna sahip bir ürün daha fazla protein, vitamin içerir ve çok daha iyi depolanır. Yağlı un çabuk ekşime eğilimindedir.
Satın alırken diğer işaretlere de dikkat etmelisiniz. İyi bir unun rengi homojen ve oldukça koyudur. Toz üründe büyük kapanımlar olmamalıdır. Sarı renk, unun düşük kalitesini ve içindeki yüksek kırılmış tüy içeriğini gösterir. Koku spesifik olmalı, ancak kokuşmuş veya küflü olmamalıdır.
İyi un, aşağıdaki oranlarda bileşenler içerir:
- protein (%30-50);
- yağ (dereceye bağlı olarak %13-20);
- kül (%26-28);
- su (%7'den fazla değil).
Ürünün kalitesi GOST 17536-82 tarafından düzenlenir. Unun bileşimi ile ilgili tüm bilgiler paket üzerinde sunulmalıdır.
Et ve kemik unu nasıl yapılır?
Et işleme atıklarından et ve kemik unu üretilir. Üretimi için yemeye uygun olmayan et artıkları, ölü hayvan leşleri, büyükbaş ve küçükbaş hayvanların içleri, kemik artıkları kullanabilirsiniz. Ölü hayvanların etleri ve kemikleri un yapmak için kullanılıyorsa, önce hammaddeler incelenmelidir. Karkas kontamine olduğunda atılır. Böyle bir ürün, derin işlemden sonra bile gıda için kullanılamaz.
Hammadde işleme teknolojisi oldukça karmaşıktır ve aşağıdaki aşamalardan oluşur:
- et üretim atıkları, bağırsaklar büyük kazanlarda kaynatılır ve 25 °C'ye soğutulur;
- bal kabağı ince bir şekilde ezilir ve kurutulur;
- toz bir elekten elenir;
- un, metal safsızlıklarını algılamak ve çıkarmak için manyetik ayırıcılardan geçirilir;
- un antioksidanlarla işlenir;
- bitmiş ürün torbalar veya paketler içinde paketlenir.
Üretim süreci, pahalı ekipmanların ve büyük endüstriyel alanların kullanılmasını gerektirir. Bitmiş ürünün çıktısı, hammaddenin türüne bağlı olarak %25-30'dur. Bu nedenle et ve kemik unu ucuz bir ürün değildir.
Un, yabancı maddeler içerebilir, ancak bir ton ürün başına 150-200 gramdan fazla olmamalıdır. Bu göstergenin aşılması, ürün kalitesinin düşük olduğunu gösterir. Modern üreticiler, besin değerini artıran çeşitli katkı maddeleri ile un üretmektedir.
Birçok üretici hammaddeleri işlemeden önce sıralar. Bu, farklı fiyatlara sahip ayrı yem ve teknik ürünler almalarını sağlar. Hammaddelerde hayvanların bağırsakları baskınsa, un çok yağlı olur. Kemik unu daha fazla mineral bileşik içerir. Hayvanların kas-iskelet sistemini güçlendirmek gerekirse, yem katkı maddesi olarak kullanılır.
Evde un yapmak mümkün mü
Özel ekipman kullanmadan kendi başınıza et ve kemik unu hazırlamak zor, ancak mümkündür. İlk olarak, hammaddeler et ve kemik olarak ayrılmalıdır. Et, kemiklerden ayrı olarak işlenmelidir.
Kemikler ezilmeli, metal bir ağa konulmalı ve ateşe indirilmelidir. Yakıldıktan sonra kırılgan hale gelirler ve kolayca ezilebilirler. Onları bir beze sarabilir ve bir çekiçle parçalayabilirsiniz.
Et bir su ısıtıcısında kaynatılmalı, doğranmış, kurutulmalı ve yeniden doğranmalıdır. Ardından, et ve kemik unu birleştirebilir ve büyük parçacıkları ayırmak için karışımı eleyebilirsiniz. Böyle bir ev yapımı ürün sadece bitki gübresi olarak veya teknik amaçlarla kullanılabilir.
Un uygulaması
Et ve kemik ununun ana uygulaması, beslenmeye ek besin olarak kullanılmasıdır. Yem karışımlarının besin değerini arttırır ve korunmasına yardımcı olur. Böyle bir takviye alan hayvanlar ve kuşlar daha hızlı büyür ve hastalanma olasılıkları daha düşüktür. Ürün, tavuk, küçük ve sığırların vücudundaki metabolizmanın normalleşmesine katkıda bulunur. Hayvanlara özellikle emzirme döneminde, hastalıktan sonra un verilmesi veteriner hekimler tarafından tavsiye edilmektedir.
Domuzlara toplam yemin %7-10 oranında un verilir. Bu durumda hayvanlar iyi kilo alırlar. Un, yavaş yavaş kilo alan dişi domuzları ve küçük domuzları beslemek için önerilir.
İneklerin beslenmesinde domuz ve kuşların et ve kemiklerinden elde edilen un kullanılması tavsiye edilir. Sığır eti ve kemiği içeren bir ürünün diyetine dahil edildiğinde, süngerimsi ensefalopati gibi hoş olmayan bir hastalık geliştirebilirler. İnekler otoburdur ve çoğu eki atlar. Çiftçiler her zamanki yemlerine unu karıştırıyor. Bir yetişkin için günlük un oranı 20 gramdan fazla değildir.
Kuş yemlerine et ve kemik unu da eklenir. Yumurta tavuklarında rasyona ürünün dahil edilmesi yumurta üretimini arttırır ve yemden bir miktar tasarruf sağlar. Ancak, toplam tahıl hacminin% 7'sinden fazla bir miktarda kuşlara un eklemek mümkün değildir. Bu durumda, sadece yüksek kaliteli un kullanmak çok önemlidir. Vicdansız üreticiler, ürünlerine soya ekler. Kabul edilemez. Bu un faydalı değildir, ancak kullanımı hayvanların sağlığını olumsuz yönde etkileyebilir.
Şu anda, böyle bir ürün köpekleri beslemek için neredeyse hiç kullanılmamaktadır. Kısmen yemi değiştirebilir, ancak ana gıda ürününü kurtarmak için daha büyük ölçüde.
Gübre olarak et ve kemik unu kullanılır. Bu amaçlar için her türlü ürün uygundur. Toprağa saf halde verilir veya önceden su ile seyreltilir. Bol miktarda azot, fosfor içerir ve bu tür gübrelerin sonbaharda uygulanması tavsiye edilir. Her bitki türüne bakım yaparken, bir uzman tavsiyesi ile yönlendirilmeniz ve toprağa belirli miktarlarda un uygulamanız gerekir. Birçok gübrenin aksine, bu ürün sebze bitkileri için tamamen güvenlidir ve kullanımı sebzelerde zararlı maddelerin birikmesine yol açmaz.
un nasıl saklanır
Et ve kemik unu çok miktarda protein ve yağ içerir, bu nedenle uygun şekilde saklanmalıdır. Temiz, iyi havalandırılmış ve tercihen karanlık bir yerde tutulması tavsiye edilir. Sıcaklık kontrolü de önemlidir, ancak unu serin bir yerde saklamaya gerek yoktur. En önemli şey, odadaki sıcaklığın +25 ° C'nin üzerine çıkmasına izin vermemektir.
Unlu çuvalların üzerine su ve direkt güneş ışığına izin verilmez. Tüm koşullar sağlanırsa ürün yaklaşık 1 yıl saklanabilir. Raf ömrü, ürünün tipine, yağ içeriğine, nem içeriğine bağlıdır. Üreticiler, farklı un türleri için farklı son kullanma tarihleri belirleyebilir.
Ürünün kokusu veya rengi değiştiyse veya raf ömrü dolmuşsa un atılmalıdır. Yağlar, bozunma sırasında toksik bileşikler açığa çıkarabileceğinden, yem amaçlı kullanılması tehlikelidir. Bazı durumlarda, bu tür ürünlerin gübre olarak kullanılmasına izin verilir.
