Gastropodlar veya gastropodlar, 1000'den fazla türden bir yumuşakça sınıfı için bilimsel terimdir. Görünüşlerinin ana özellikleri erken çocukluktan herkese tanıdık geliyor: sırtlarında bir ev, boynuz gözleri ve tek bacak. Vatandaşların salyangozlarla tanışmasının başlangıcı yüzyıllar öncesine dayanıyor, ancak yalnızca Fransız mutfağının Rus topraklarına gelişi, bu ilginç yaratıkların özelliklerine gastronomik nüanslar getirdi.
Tatlı ve deniz suyunda yaşayan, ağaçların, çiçeklerin, otların ve toprağın arasında sürünen salyangozların çok çeşitli yiyecek tercihleri vardır. Bunların arasında kendi türünü yiyen yamyamlar var, orta boy böceklerle ziyafet çeken sevenler var. Bahçıvanlar, yatakların verimini azaltan salyangoz istilasına karşı tüm güçleriyle savaşıyorlar. Ancak özel tatlarıyla öne çıkan bazı gastropodlar, gastronomların imrenilen avı haline geldi.
Yenilebilir salyangozun tarihi
Salyangoz yeme geleneği, sanıldığı gibi Fransa'da değil, Roma İmparatorluğu'nda doğdu. Salyangozlar (salyangozlar) özel bahçelerde yetiştirildi, unla beslendi ve şarapla “lehimlendi”. Tarihsel kaynaklar, salyangozların Galya seferi sırasında Guy Julius Caesar'ın lejyonerlerinin diyetinin ana parçası olduğunu söylüyor. Fransız mutfağı, İtalyan şeflerin kraliyet sarayına gelişinden de güç aldı - Floransalı Catherine de Medici tarafından getirildiler.
Birkaç çeşit yenilebilir salyangoz vardır. En ünlüsü Helix ve Achatina'dır. İkincisi Afrika kıtasında ve Güney Asya'nın bazı eyaletlerinde toplanır. Achatina çok hızlı büyür ve evlerinin büyüklüğü 25 cm'ye ulaşabilir, sıcak kuşağın bu sakinleri kış uykusuna yatmazlar. "Afrikalıların" aksine, Helixler iklimin özellikleri nedeniyle değerli zamanlarını kaybederler, Aralık'tan Mart'a kadar 4 ay boyunca uykuya dalarlar.
İki tür sarmal salyangoz vardır. En ünlüsü üzüm veya Burgonya salyangozlarıdır (Helix Pomatia). Balkan ülkelerinde (Bulgaristan, Türkiye, Yunanistan) Helix Lucorum yetiştirilmektedir - daha az popüler tür değildir. Sarmal kabukların boyutları Achatina'nınkinden çok daha mütevazı - 3-4, 5 cm.
Yenilebilir salyangozların tat özellikleri
Avrupa salyangozlarının ayırt edici bir lezzet nüansı, özellikle dikkati çeken, en yoğun Burgonya'da olan ve Balkanlar'daki karındanbacaklılarda daha az belirgin olan toprak kokusudur. Vahşi doğada, ilki Mayıs-Haziran aylarında, ikincisi ise daha erken ilkbaharda hasat edilir. Bordo salyangozlarının eti açık kahverengi bir renk tonuna sahiptir, Balkan salyangozları çok daha koyudur, aynı renk farklılıkları her iki kabuk türünün de özelliğidir. Özel çiftliklerde salyangozlar besi sonrası sonbaharda toplanır. Salyangoz havyarı da masada.
Afrikalı Achatina kadınlarının tadı, bazı ifadelere göre russula mantarlarını andırıyor. Onlardan yapılan çorba, eski inanışlara göre tüberkülozu tedavi eder, ancak bu bilgi hiçbir şey tarafından doğrulanmamıştır. Achatina kabukları, sarmalın aksine çok kırılgandır.
Sofraya konmadan önce salyangozlar toksinlerden ve toksinlerden arınmak için açlık diyetinde tutulur. En ünlü Fransız salyangoz yemeği salyangozdur. Burgonya salyangozlarının yağsız eti (Fransa'da en popüler ve beğenilen), yüksek protein içeriğine ve benzersiz bir amino asit setine sahiptir. Bununla birlikte, diğer yenilebilir karındanbacaklılar da aynı niteliklere sahiptir.
